The word study in latin

stŭdĭum, ii, n. [studeo], a busying one’s self about or application to a thing; assiduity, zeal, eagerness, fondness, inclination, desire, exertion, endeavor, study: stu [p. 1769] dium est animi assidua et vehemens ad aliquam rem applicata magnā cum voluntate occupatio, ut philosophiae, poëticae, geometriae, litterarum, Cic. Inv. 1, 25, 36.—

Absol., Enn. ap. Prisc. p. 900 P. (Praecepta, v. 4 Vahl.):

tantum studium tamque multam operam in aliquā re ponere,

Cic. Fin. 1, 1, 1:

aliquid curare studio maximo,

Plaut. Stich. 1, 3, 45:

aliquem retrahere ab studio,

Ter. Phorm. prol. 2; cf. id. ib. 18:

studium semper assit, cunctatio absit,

Cic. Lael. 13, 44:

aliquid summo studio curāque discere,

id. Fam. 4, 3, 3; so (with cura, industria, labor, diligentia, etc.) id. ib. 2, 6, 3;

10, 1, 3: alacritate ac studio uti,

Caes. B. G. 4, 24:

studio incendi,

Cic. Rosc. Am. 17, 48; id. Verr. 2, 4, 1, § 1:

suo quisque studio maxime ducitur,

id. Fin. 5, 2, 5; cf.:

quot capitum vivunt, totidem studiorum Milia,

Hor. S. 2, 1, 27; Sall. C. 3, 3:

sunt pueritiae certa studia, sunt ineuntis adulescentiae… sunt extrema quaedam studia senectutis,

Cic. Sen. 20, 76 et saep.:

non studio accusare sed officio defendere,

with zeal, from inclination, id. Rosc. Am. 32, 91; cf.:

laedere gaudes, et hoc studio pravus facis,

Hor. S. 1, 5, 79.—In late Lat. studio often means simply voluntarily, on purpose, intentionally:

non studio sed fortuitu,

Dig. 40, 5, 13.—

With gen.: studiumque iteris reprime, Att. ap. Non. 485, 8 (Trag. Rel. v. 627 Rib.):

in pugnae studio quod dedita mens est,

Lucr. 3, 647:

Carthaginienses ad studium fallendi studio quaestus vocabantur,

Cic. Agr. 2, 35, 95:

efferor studio patres vestros videndi,

id. Sen. 23, 83:

quid ego de studiis dicam cognoscendi semper aliquid atque discendi?

id. Lael. 27, 104; so,

discendi,

id. Rep. 1, 8, 13; 1, 22, 36 al.:

doctrinae,

id. Rosc. Am. 16, 46; id. Balb. 1, 3:

dicendi,

id. de Or. 2, 1, 1:

scribendi,

id. Arch. 3, 4:

nandi,

Tac. H. 4, 12:

scribendi,

Plin. Ep. 1, 13, 5: vitae studium, way of life, Afran. ap. Non. 498, 15:

studium armorum a manibus ad oculos translatum,

Plin. Pan. 13, 5.—

With ad (usu. to avoid multiplying genitives):

ea res studia hominum adcendit ad consulatum mandandum Ciceroni,

Sall. C. 23, 5:

studium ad frugalitatem multitudines provocavit,

Just. 20, 4, 7.—

Zeal for any one; good-will, affection, attachment, devotion, favor, kindness, etc. (cf.:

officium, favor): tibi profiteor atque polliceor eximium et singulare meum studium in omni genere officii,

Cic. Fam. 5, 8, 4:

studium et favor,

id. Rosc. Com. 10, 29; Suet. Vit. 15:

studio ac suffragio suo viam sibi ad beneficium impetrandum munire,

Cic. Agr. 2, 7, 17:

Pompeius significat studium erga me non mediocre,

id. Att. 2, 19, 4:

suum infelix erga populum Romanum studium,

Liv. 3, 56, 9; cf.:

omne suum erga meam dignitatem studium,

Cic. Dom. 56, 142:

studium in aliquem habere,

id. Inv. 2, 34, 104:

Gaditani ab omni studio sensuque Poenorum mentes suas ad nostrum imperium nomenque flexerunt,

id. Balb. 17, 39:

studium suum in rempublicam,

Sall. C. 49, 5:

studium in populum Romanum,

Tac. A. 4, 55:

studiis odiisque carens,

Luc. 2, 377:

putabatur et Marius studia volgi amissurus,

Sall. J. 84, 3:

aliquid studio partium facere,

party spirit, partisanship, Cic. Verr. 2, 1, 13, § 35:

for which simply studium: quo minus cupiditatis ac studii visa est oratio habere, eo plus auctoritatis habuit,

Liv. 24, 28:

senatus, in quo ipso erant studia,

party efforts, Tac. A. 14, 42:

ultio senatum in studia diduxerat,

id. H. 4, 6.—

Application to learning or studying, study; in the plur., studies (very freq.; also in Cic.; cf.:

studeo and studiosus): pabulum studii atque doctrinae,

Cic. Sen. 14, 49:

(eum) non solum naturā et moribus, verum etiam studio et doctrinā esse sapientem,

id. Lael. 2, 6:

semper mihi et doctrina et eruditi homines et tua ista studia placuerunt,

id. Rep. 1, 17, 29:

studia exercere,

id. Fam. 9, 8, 2:

studia Graecorum,

id. Rep. 1, 18, 30:

illum se et hominibus Pythagoreis et studiis illis dedisse,

id. ib. 1, 10, 16:

relinque te studiis,

Plin. Ep. 1, 9, 7:

studia ad voluptatem exercere,

id. ib. 6, 8, 6:

famam ex studiis petere,

id. ib. 6, 11, 3; Tac. A. 16, 4; Sen. Cons. ad Polyb. 18 (36), 1: studia graviora iracundis omittenda sunt, id. Ira, 3, 9, 1; cf.:

studiis annos septem dedit,

Hor. Ep. 2, 2, 82:

si non Intendes animum studiis,

id. ib. 1, 2, 36: o seri studiorum! i. e. opsimatheis, id. S. 1, 10, 21.—Hence,

Absol.:

ut cito commentatus est,

i. e. has made up a story, Plaut. Cas. 2, 3, 27:

cum in hortos D. Bruti auguris commentandi causā convenissemus,

deliberation, Cic. Lael. 2, 7:

magi, qui congregantur in fano commentandi causā,

id. Div. 1, 41, 90.—

With acc.:

te ipsum, qui multos annos nihil aliud commentaris, docebo quid sit humaniter vivere,

Cic. Fam. 7, 1, 5:

commentari aliquid et discere,

id. Fin. 5, 15, 42: futuras mecum commentabar miserias, id. poët. Tusc. 3, 14, 29.—

With interrog. clause:

ut commentemur inter nos, quā ratione nobis traducendum sit hoc tempus,

Cic. Fam. 4, 6, 3.—

With de:

multos mensis de populi Romani libertate,

Cic. Phil. 3, 14, 36.—

Absol.:

ad quem paratus venerat, cum in villā Metelli compluris dies commentatus esset,

Cic. Fam. 12, 2, 1: itaque videas barbato rostro eum commentari, Varr. ap. Non. p. 455, 19:

crebro digitorum labrorumque motu commentari,

Quint. 11, 3, 160.—

With acc.:

ut quae secum commentatus esset, ea sine scripto redderet eisdem verbis quibus cogitasset,

Cic. Brut. 88, 301:

quae mihi iste visus est ex aliā oratione declamare, quam in alium reum commentaretur,

id. Rosc. Am. 29, 82.—

Of writings, to prepare, produce as the result of study, write (rare):

quorum alter commentatus est mimos,

Cic. Phil. 6, 13:

eo ipso anno cum commentaremur haec,

Plin. 18, 25, 57, § 209: Cato de militari disciplinā commentans, id. praef. § 30.— With acc., to discuss, write upon:

neque commentari quae audierat fas erat,

Gell. 1, 9, 4; cf.:

carmina legendo commentando, que etiam ceteris nota facere,

Suet. Gram. 2.—

Of the oratorical student’s practice in speaking (always with reference to the mental exertion and preparation; cf. Jan. ad Cic. Brut. 22, 87):

commentabar declamitans, sic enim nunc loquuntur, saepe cum M. Pisone,

Cic. Brut. 90, 310:

exisse eo colore et eis oculis, ut egisse causam, non commentatum putares,

id. ib. 22, 87 fin.:

magister hic Samnitium summā jam senectute est et cottidie commentatur,

id. de Or. 3, 23, 86 Sorof ad loc.—

Hence, as a modest expression for a speaker’s effort, to experiment in speaking, attempt to speak:

satisne vobis videor pro meo jure in vestris auribus commentatus?

Cic. Fin. 5, 25, 75 Orell. and Madv. ad loc.—

To meditate, purpose:

si cogitaras id, quod illa tropaea plena dedecoris et risūs te commentatum esse declarant,

Cic. Pis. 40, 97.

commentor, ōris, m. [comminiscor], one who devises or invents something, an inventor:

uvae, i. e. Bacchus,

Ov. F. 3, 785: fraudis, Auct. Ep. Iliad. 579: machinarius, a machinist, Scl. 5, § 13 Momms. (al. commentator).

stŭdĕo, ŭi, 2 ( perf. studīvi, M. Aur. ap. Front. Ep. ad M. Caes. 5), v. a. and n. [perh. kindr. with speudô, spoudê, to speed, haste], to be eager or zealous, to take pains about, be diligent in, anxious about, busy one’s self with, strive after, to apply one’s self to or pursue some course of action, etc.; to desire, wish, etc. (very freq. and class.; cf.: operam do).

Absol. (very rare), Enn. ap. Gell. 19, 10, 12:

ut aequum fuerat atque ut studui,

Ter. Eun. 5, 2, 31: si qui in eā re studebat, etc., Cato ap. Gell. 11, 2, 5.—

With acc. (rare; mostly with neutr. pronn. and adjj.): horum ille nihil egregie Studebat;

et tamen omnia haec mediocriter,

Ter. And. 1, 1, 32:

eadem,

id. Hec. 2, 1, 2:

illud ipsum, quod studet,

Cic. Fin. 5, 2, 6:

perspexi ex tuis litteris, quod semper studui, me a te plurimi fieri,

id. Fam. 7, 31, 1:

lenonem perjurum ut perdas id studes,

Plaut. Poen. 3, 1, 72; so,

id, ut, etc.,

Ter. Heaut. 2, 4, 2:

id, ne, etc.,

Liv. 40, 56, 2:

unum studetis Antonii conatum avertere a re publicā,

Cic. Phil. 6, 7, 18:

hoc unum,

Hor. Ep. 2, 1, 120.—With a defin. obj. (very rare):

minus has res,

Plaut. Mil. 5, 44: res Graecas, Titin. ap. Prisc. p. 629 P.—

With inf. or acc. with inf. (freq.):

si merito meo referre studeant gratias,

Plaut. Am. 1, 1, 27:

verum audire ex te studeo,

id. Bacch. 5, 2, 42; cf.:

de quo studeo ex te audire quod sentias,

Cic. Rep. 1, 11, 17:

scire studeo, quid egeris,

id. Att. 13, 20, 3:

studemus, nostris consiliis tutiorem vitam hominum reddere,

id. Rep. 1, 2, 3:

fieri studebam ejus prudentiā doctior,

id. Lael. 1, 1:

hanc acerbitate opprimere studuit,

Nep. Dion, 6, 5:

portum intrare,

id. Chabr. 4, 2:

ego me id facere studeo,

Plaut. As. 1, 1, 52:

si quisquam est, qui placere se studeat bonis Quam plurimis,

Ter. Eun. prol. 1:

illis gratum se videri studet,

Cic. Off. 2, 20, 70:

te sociam studeo scribendis versibus esse,

Lucr. 1, 24:

omnes homines, qui sese student praestare ceteris animalibus,

Sall. C. 1, 1:

neque est, cur nunc studeam, has nuptias mutarier,

Plaut. Stich. 1, 1, 51; cf.:

rem ad arma deduci,

Caes. B. C. 1, 4; Matt. ap. Cic. Fam. 11, 28, 2.—

With dat. (so most freq. in prose and poetry):

somno,

Plaut. Ps. 1, 2, 42:

illi rei studet,

id. As. 1, 3, 30; cf.:

huic rei studendum, ut, etc.,

Caes. B. G. 7, 14:

iisdem rebus,

Cic. Rep. 1, 1, 1:

frustra aut pecuniae, aut imperiis, aut opibus, aut gloriae,

id. Fin. 1, 18, 60:

praeturae,

id. Cael. 11, 26:

virtuti, laudi, dignitati,

id. Fin. 4, 24, 65:

novis rebus,

id. Cat. 1, 1, 3; Caes. B. G. 3, 10; 4, 5:

agriculturae,

id. ib. 6, 22;

6, 29: sacrificiis,

id. ib. 6, 21:

litteris,

Cic. Brut. 93, 322; cf.:

alicui scientiae,

id. de Or. 1, 3, 10:

alicui arti,

id. Fam. 4, 3, 4:

medicinae,

Quint. 7, 2, 17:

commodis communibus,

Plin. Ep. 1, 8, 13:

nomini,

Flor. 3, 10, 19:

lectis sternendis studuimus munditiisque apparandis,

Plaut. Stich. 5, 3, 5:

armamentis complicandis et componendis,

id. Merc. 1, 2, 83:

patrimonio augendo,

Cic. de Or. 2, 55, 225:

juri et legibus cognoscendis,

id. Rep. 5, 3, 5:

revocandis regibus,

Flor. 1, 9, 5.—

With ut (rare):

Caesar maxime studebat, ut partem oppidi excluderet, Auct. B. Alex. 1, 4: ut habeas,

Cato, R. R. 5; Dig. 43, 10, 1; cf. with ne:

ne solus esset, studui,

Phaedr. 2, epil. 6:

ne sint,

Dig. 43, 10, 1.—

In aliquid (rare):

in quam rem studendum sit,

Quint. 12, 6, 6:

quidam pictores in id solum student, ut sciant,

id. 10, 2, 6.—

With dat.:

ut studeat tibi, ut te adjuvet,

Cic. Mur. 36, 76:

homini nequam atque improbo,

id. Cael. 4, 10:

Catilinae,

id. ib. 5, 12:

cui (with favere),

Ov. Am. 3, 2, 67:

quibus (partibus) illi student,

Auct. Her. 2, 27, 43:

nonnullae civitates rebus Cassii studebant, Auct. B. Alex. 62, 2: rebus Atheniensium,

Nep. Lys. 1 med.:

petitioni alicujus,

Quint. 11, 1, 69.—

Absol.:

neque studere neque odisse,

Sall. C. 51, 13.—

To apply one’s self to learning, to study, be diligent in study (only post-Aug.; for which in Cic. litteris, arti, etc.; v. supra, I. A. d):

computamus annos, non quibus studuimus, sed quibus viximus,

Quint. 12, 11, 19; 2, 7, 1: Demosthenes diligenter apud Andronicum studuit. id. 11, 3, 7: aliquem a proposito studendi fugare, id. 2, 2, 7: non est, quod post cibum studeas. Sen. Ep. 94, 20:

duo, qui apud Chaldaeos studuisse se dicunt,

id. Q. N. 7, 4, 1:

negat enim te studere,

Plin. Ep. 7, 13, 2:

studes an piscaris?

id. ib. 2, 8, 1; 2, 13, 5;

5, 5, 18: solacium studendi,

Suet. Tib. 61:

videtur mihi inter Menenios et Appios studuisse,

Tac. Or. 21; so id. ib. 32; 34.— Subst.: stŭ-dens, entis, m., a diligent student:

in habitu studentis,

Plin. Ep. 5, 5, 5.

stŭdĕo, ŭi, 2 ( perf. studīvi, M. Aur. ap. Front. Ep. ad M. Caes. 5), v. a. and n. [perh. kindr. with speudô, spoudê, to speed, haste], to be eager or zealous, to take pains about, be diligent in, anxious about, busy one’s self with, strive after, to apply one’s self to or pursue some course of action, etc.; to desire, wish, etc. (very freq. and class.; cf.: operam do).

Absol. (very rare), Enn. ap. Gell. 19, 10, 12:

ut aequum fuerat atque ut studui,

Ter. Eun. 5, 2, 31: si qui in eā re studebat, etc., Cato ap. Gell. 11, 2, 5.—

With acc. (rare; mostly with neutr. pronn. and adjj.): horum ille nihil egregie Studebat;

et tamen omnia haec mediocriter,

Ter. And. 1, 1, 32:

eadem,

id. Hec. 2, 1, 2:

illud ipsum, quod studet,

Cic. Fin. 5, 2, 6:

perspexi ex tuis litteris, quod semper studui, me a te plurimi fieri,

id. Fam. 7, 31, 1:

lenonem perjurum ut perdas id studes,

Plaut. Poen. 3, 1, 72; so,

id, ut, etc.,

Ter. Heaut. 2, 4, 2:

id, ne, etc.,

Liv. 40, 56, 2:

unum studetis Antonii conatum avertere a re publicā,

Cic. Phil. 6, 7, 18:

hoc unum,

Hor. Ep. 2, 1, 120.—With a defin. obj. (very rare):

minus has res,

Plaut. Mil. 5, 44: res Graecas, Titin. ap. Prisc. p. 629 P.—

With inf. or acc. with inf. (freq.):

si merito meo referre studeant gratias,

Plaut. Am. 1, 1, 27:

verum audire ex te studeo,

id. Bacch. 5, 2, 42; cf.:

de quo studeo ex te audire quod sentias,

Cic. Rep. 1, 11, 17:

scire studeo, quid egeris,

id. Att. 13, 20, 3:

studemus, nostris consiliis tutiorem vitam hominum reddere,

id. Rep. 1, 2, 3:

fieri studebam ejus prudentiā doctior,

id. Lael. 1, 1:

hanc acerbitate opprimere studuit,

Nep. Dion, 6, 5:

portum intrare,

id. Chabr. 4, 2:

ego me id facere studeo,

Plaut. As. 1, 1, 52:

si quisquam est, qui placere se studeat bonis Quam plurimis,

Ter. Eun. prol. 1:

illis gratum se videri studet,

Cic. Off. 2, 20, 70:

te sociam studeo scribendis versibus esse,

Lucr. 1, 24:

omnes homines, qui sese student praestare ceteris animalibus,

Sall. C. 1, 1:

neque est, cur nunc studeam, has nuptias mutarier,

Plaut. Stich. 1, 1, 51; cf.:

rem ad arma deduci,

Caes. B. C. 1, 4; Matt. ap. Cic. Fam. 11, 28, 2.—

With dat. (so most freq. in prose and poetry):

somno,

Plaut. Ps. 1, 2, 42:

illi rei studet,

id. As. 1, 3, 30; cf.:

huic rei studendum, ut, etc.,

Caes. B. G. 7, 14:

iisdem rebus,

Cic. Rep. 1, 1, 1:

frustra aut pecuniae, aut imperiis, aut opibus, aut gloriae,

id. Fin. 1, 18, 60:

praeturae,

id. Cael. 11, 26:

virtuti, laudi, dignitati,

id. Fin. 4, 24, 65:

novis rebus,

id. Cat. 1, 1, 3; Caes. B. G. 3, 10; 4, 5:

agriculturae,

id. ib. 6, 22;

6, 29: sacrificiis,

id. ib. 6, 21:

litteris,

Cic. Brut. 93, 322; cf.:

alicui scientiae,

id. de Or. 1, 3, 10:

alicui arti,

id. Fam. 4, 3, 4:

medicinae,

Quint. 7, 2, 17:

commodis communibus,

Plin. Ep. 1, 8, 13:

nomini,

Flor. 3, 10, 19:

lectis sternendis studuimus munditiisque apparandis,

Plaut. Stich. 5, 3, 5:

armamentis complicandis et componendis,

id. Merc. 1, 2, 83:

patrimonio augendo,

Cic. de Or. 2, 55, 225:

juri et legibus cognoscendis,

id. Rep. 5, 3, 5:

revocandis regibus,

Flor. 1, 9, 5.—

With ut (rare):

Caesar maxime studebat, ut partem oppidi excluderet, Auct. B. Alex. 1, 4: ut habeas,

Cato, R. R. 5; Dig. 43, 10, 1; cf. with ne:

ne solus esset, studui,

Phaedr. 2, epil. 6:

ne sint,

Dig. 43, 10, 1.—

In aliquid (rare):

in quam rem studendum sit,

Quint. 12, 6, 6:

quidam pictores in id solum student, ut sciant,

id. 10, 2, 6.—

With dat.:

ut studeat tibi, ut te adjuvet,

Cic. Mur. 36, 76:

homini nequam atque improbo,

id. Cael. 4, 10:

Catilinae,

id. ib. 5, 12:

cui (with favere),

Ov. Am. 3, 2, 67:

quibus (partibus) illi student,

Auct. Her. 2, 27, 43:

nonnullae civitates rebus Cassii studebant, Auct. B. Alex. 62, 2: rebus Atheniensium,

Nep. Lys. 1 med.:

petitioni alicujus,

Quint. 11, 1, 69.—

Absol.:

neque studere neque odisse,

Sall. C. 51, 13.—

To apply one’s self to learning, to study, be diligent in study (only post-Aug.; for which in Cic. litteris, arti, etc.; v. supra, I. A. d):

computamus annos, non quibus studuimus, sed quibus viximus,

Quint. 12, 11, 19; 2, 7, 1: Demosthenes diligenter apud Andronicum studuit. id. 11, 3, 7: aliquem a proposito studendi fugare, id. 2, 2, 7: non est, quod post cibum studeas. Sen. Ep. 94, 20:

duo, qui apud Chaldaeos studuisse se dicunt,

id. Q. N. 7, 4, 1:

negat enim te studere,

Plin. Ep. 7, 13, 2:

studes an piscaris?

id. ib. 2, 8, 1; 2, 13, 5;

5, 5, 18: solacium studendi,

Suet. Tib. 61:

videtur mihi inter Menenios et Appios studuisse,

Tac. Or. 21; so id. ib. 32; 34.— Subst.: stŭ-dens, entis, m., a diligent student:

in habitu studentis,

Plin. Ep. 5, 5, 5.